Δεν υπάρχει, νομίζω πιο πετυχημένη απεικόνιση της εποχής μας από το απλωμένο χέρι που ζητάει, που ζητιανεύει. Λέει τόσα πολλά και τα λέει κατευθείαν στην καρδιά μας. Εικόνες παρόμοιες υπάρχουν άφθονες. Γέρικα χέρια που τρέμουν, με δέρμα που κάνει πλισέδες πάνω στα κόκαλα, χέρι που κρατά μαχαίρι, χέρια που στάζουν αίμα. Άλλοτε πάλι, χέρια που κρατούν λουλούδια, χέρια πιασμένα στα σιδερένια κάγκελα της φυλακής, χέρια που κρατούν αδύναμα ένα ξύλινο μπαστούνι, κάποια φθαρμένη πατερίτσα. Όμως το απλωμένο χέρι, το άδειο χέρι της αναζήτησης, είναι η πιο τραγική περίπτωση. Φανερώνει το δράμα της αναζήτησης.