Slide One

Λιγες στιγμες με την αγια γραφη

Slide One
Slide Two

Καινη Διαθηκη online

Slide Two
Slide Three
Slide Three
previous arrow
next arrow

Μια κραυγή από το Άδη

 

"Πέθανε δε ένας πλούσιος και θάφτηκε. Και μέσα στον Άδη, καθώς ύψωσε τα μάτια του, ενώ βρισκόταν μέσα σε βάσανα, βλέπει από μακριά τον Αβραάμ, και τον Λάζαρο στην αγκαλιά του κι αυτός, αφού φώναξε, είπε: Πατέρα Αβραάμ, ελέησέ με..." (Το Κατα Λουκάν Ευαγγέλιο 16). Η φωνή του πλουσίου, όταν βρέθηκε κάτω στον Άδη, δεν εισακούστηκε όπως μας λέει η ιστορία. Κι εκείνος ήρθε στον εαυτό του κάποια στιγμή, κι εκείνος έκραξε κλαίγοντας και παρακαλούσε, ελέησέ με, όμως η ευκαιρία που του δόθηκε όταν ζούσε σ΄ αυτή την ζωή είχε περάσει, τώρα ήταν αργά...
Διάβασε ολόκληρη την ιστορία του πλουσίου και του Λαζάρου στο Κατά Λουκάν Ευγγέλιο το κεφάλαιο 16, εδάφια 19-31:

Υπήρχε δε κάποιος άνθρωπος πλούσιος, και ντυνόταν με πορφύρα, και στολή από βύσσο, ευφραινόμενος καθημερινά με μεγαλοπρέπεια. 20 Υπήρχε δε και ένας φτωχός, με το όνομα Λάζαρος, γεμάτος πληγές, τον έβαζαν έβαζαν κοντά στην πύλη του, 21 και επιθυμούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα, που έπεφταν από το τραπέζι τού πλουσίου• αλλά, και τα σκυλιά, καθώς έρχονταν, έγλειφαν τις πληγές του. 22 Πέθανε, όμως, ο φτωχός και φέρθηκε από τους αγγέλους στον κόλπο τού Αβραάμ. Πέθανε δε και ο πλούσιος και θάφτηκε. 23 Και μέσα στον άδη, καθώς ύψωσε τα μάτια του, ενώ βρισκόταν μέσα σε βάσανα, βλέπει από μακριά τον Αβραάμ, και τον  Λάζαρο στην αγκαλιά του• 24 κι αυτός, αφού φώναξε, είπε: Πατέρα Αβραάμ, ελέησέ με, και στείλε τον Λάζαρο, για να βουτήξει την άκρη τού δαχτύλου του στο νερό, και να δροσίσει τη γλώσσα μου• επειδή, βασανίζομαι μέσα σε τούτη τη φλόγα. 25 Και ο Αβραάμ είπε: Παιδί μου, θυμήσου ότι απόλαυσες τα αγαθά σου στη ζωή σου και ο Λάζαρος παρόμοια τα κακά• τώρα, αυτός μεν παρηγορείται, εσύ όμως βασανίζεσαι.  26 Και εκτός όλων τούτων, ανάμεσα σε μας και σε σας είναι ένα μεγάλο χάσμα στηριγμένο, ώστε αυτοί που θέλουν να διαβούν από εδώ προς εσάς, να μη μπορούν, ούτε και οι από εκεί να διαπεράσουν προς εμάς. 27 Και είπε: Σε παρακαλώ, λοιπόν, πατέρα, στείλ' τον στην οικογένεια του πατέρα μου• 28 επειδή, έχω πέντε αδελφούς• για να δώσει μαρτυρία σ' αυτούς, ώστε να μη έρθουν κι αυτοί σε τούτο τον τόπο τού βασανισμού. 29 Λέει σ' αυτόν ο Αβραάμ: Έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες• ας ακούσουν αυτούς. 30 Και εκείνος είπε: Όχι, πατέρα Αβραάμ• αλλά, αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ' αυτούς, θα μετανοήσουν. 31 Είπε δε σ' αυτόν: Αν δεν ακούν τον Μωυσή και τους προφήτες, ούτε αν κάποιος αναστηθεί από τους νεκρούς θα πειστούν.

Θα κάνουμε λίγες σκέψεις πάνω  στη φωνή που έβαλε ο πλούσιος εκεί που βρέθηκε. Παρακαλούσε  για Βοήθεια στην κατάσταση που ήταν, αλλά και για τους συγγενείς του, πριν ακόμα έρθουν κι αυτοί στο ίδιο μέρος. Φώναζε για έλεος, όχι για να του αποδοθεί δικαιοσύνη, αλλά για να τύχει ελέους, ευσπλαχνίας, «ελέησε με»  έλεγε.
    Και τούτη η επίκληση, τούτη η φωνή, είναι εκείνη που αναλογεί σε κάθε άνθρωπο, είναι γενική ανάγκη στον άνθρωπο, σαν παραβάτης που είναι στο θείο νόμο, σαν δούλος που βρίσκεται δεμένος με τις αλυσίδες των παθών του. σαν έρμαιο των περιστάσεων, που οι αμαρτίες τον δημιούργησαν, να ζητήσει να τύχει κάποιας χάριτος, κάποιου ελέους από μέρους του Θεού για να σωθεί.     Κι είναι ευτυχής εκείνος που το κατάλαβε και έβαλε τούτη την φωνή. Αμέτρητες φωνές μέσα στους ψαλμούς του Δαβίδ διαβάζουμε,: ελέησέ με ο Θεός, οι δυο τυφλοί που ακολούθησαν τον Ιησού, φώναζαν: ελέησέ μας. Η γυναίκα με την δαιμονισμένη κόρη, φώναζε: Κύριε ελέησέ με, ο τελώνης χτυπώντας το στήθος του με γροθιές, έκραζε: Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό.

Όλοι φώναζαν στον Θεό για έλεος, γνωρίζοντας πως δεν υπήρχε εκτός απ΄ Αυτόν άλλη πηγή βοηθείας. Φώναζαν για έλεος, και όχι για να βρουν δίκαιο, και εισακούστηκαν. Και βρήκαν έλεος, διότι ο Θεός είναι Θεός, χάρητος και ελέους, όπως διαβάζουμε στην Αγία Γραφή.
Όμως, ο Θεός το έλεός του το χορηγεί σε ζωντανούς, κι όχι σε πεθαμένους, σε όσους βρίσκονται ακόμα σε τούτη την όχθη, όχι στην απέναντι, διότι, «Μια φορά είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους να πεθάνουν, μετά δε τούτο είναι  κρίση». Εβραίους θ,27.

Να, γιατί η φωνή του πλουσίου, όταν βρέθηκε κάτω στον Άδη, δεν εισακούστηκε όπως μας λέει η ιστορία. Κι εκείνος ήρθε στον εαυτό του κάποια στιγμή, κι εκείνος έκραξε κλαίγοντας και παρακαλούσε, ελέησέ με, όμως η ευκαιρία που του δόθηκε όταν ζούσε σ΄ αυτή την ζωή είχε περάσει, τώρα ήταν αργά. Έζησε μια ολόκληρη ζωή στην πλεονεξία, στην απονιά, στην αδικία. Απόλαυσε όλα τ’ αγαθά, έφαγε, ήπιε, γλέντησε, χώρος για τον συνάνθρωπό του δεν υπήρχε, χώρος για τον Θεό, δεν υπήρχε. Ήτανε εκείνος θεός, όπως πίστευε, με αποτέλεσμα, να βρεθεί αμέσως μετά τον θάνατο στον Άδη, εκεί όπου είναι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων..
    Γιατί να μην επικαλείτο κι εκεί, τους τίτλους του, τα πλούτη του, τ΄ όνομά του, διότι ήρθε η ώρα, που κατάλαβε, πως ήταν και αυτός ένα άτομο απ΄ τα πολλά. Μια απλή μονάδα, ένα φτωχός αμαρτωλός αμαρτωλούς απ’ τους πολλούς, και πως ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.
    Γιατί να μην ζητούσε να δικαιωθεί, παρουσιάζοντας τα δίκαια του, όπως τα έκανε στην εδώ ζωή του; Απλούστατα, διότι τώρα γευόταν την απονομή δικαιοσύνης που του ανήκε, τα βάσανα, την δίψα, τον Άδη, και γι΄ αυτό και ζητούσε έλεος, έλεος για τον εαυτό του, όμως και έλεος για να σωθούν άλ λοι. Στα εδάφια 27και 28 τον ακούμε να παρακαλεί για την σωτηρία των συγγενών του. «Σε παρακαλώ, λοιπόν, πατέρα, στείλ' τον στην οικογένεια του πατέρα μου• επειδή, έχω πέντε αδελφούς• για να δώσει μαρτυρία σ' αυτούς, ώστε να μη έρθουν κι αυτοί σε τούτο τον τόπο τού βασανισμού.»

    Όμως, ούτε τούτη η επίκλησή του έγινε δεκτή. Μετά θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια, μετά θάνατο δεν υπάρχει προσευχή και μεσολάβηση για την σωτηρία άλλων.
    Ας δούμε τώρα, με δυο σύντομα λόγια, ποιες ήταν οι απαντήσεις του Θεού στις φωνές του. Πρώτον, στο εδάφιο 25 λέει, πως την ευκαιρία που είχε, την ποδοπάτησε, δεν υπήρχε για αυτόν πια άλλη. «Τέκνο, θυμήσου ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου, κι ο Λάζαρος ομοίως τα κακά• τώρα ούτος μεν παρηγορείται, συ δε βασανίζεσαι.».     Δεύτερον στο εδάφιο 26 ακούει πως είναι τελείως αδύνατο να ελεηθεί, να βοηθηθεί. Τρίτον: στα εδάφια 29-31, του γίνεται γνωστό, πως η ίση ευκαιρία υπάρχει για τον κάθε άνθρωπο, επομένως και για τους συγγενείς του. Και πως αυτός, αν δεν την επωφεληθεί, κάποια μέρα θα είναι τελείως αναπολόγητος.
   
Το συμπέρασμα: Το έλεος του Θεού προσφέρεται τώρα, μετά θάνατο δεν υπάρχει. Φίλε,  μην θεωρήσεις παραμύθια, φαντασίες, κουταμάρες, αυτά που διαβάζεις. Είσαι ένας θνητός άνθρωπος, πολύ ασθενικός και προσωρινός, ο θάνατος καιροφυλαχτεί έξω από την πόρτα σου, και ούτε ξέρεις πότε ξαφνικά θα παρουσιαστεί. Όταν έρθει, ξέρεις, πως όλα θα τελειώσουν. Όσα απόκτησες, ό,τι έγινες, όσα απόλαυσες, θα σε εγκαταλείψουν. Γυμνός, όπως βγήκες από τη κοιλιά της μάνας σου, έτσι θα επιστρέψεις στην γη, ενώ το πνεύμα σου, εσύ με άλλα λόγια, θα πετάξεις στον κόσμο των πνευμάτων.

    Τώρα έχεις την ευκαιρία να διαβάσεις τον λόγο του Θεού για να μάθεις όλη την αλήθεια. Τώρα έχεις την ευκαιρία ν΄ αναγνωρίσεις τις αμαρτίες σου και να φωνάξεις στον Θεό να σε ελεήσει. Τώρα έχεις την ευκαιρία να δεχτείς το δώρο που ο ουρανός σου έστειλε, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος πέθανε στο σταυρό για να σε σώσει. Αν αφήσεις την ευκαιρία αυτή να φύγει απ΄ τα χέρια σου, άλλη δεν θα υπάρξει.
    Στον Άδη δεν υπάρχει μετάνοια, μας είπε η ιστορία που διαβάσαμε. Αν περιφρονήσεις την σωτηρία που ο Χριστός σου προσφέρει, δεν πρόκειται να υπάρξει κάποια άλλη. Αν περιμένεις στον Άδη, κι εσύ να βάλεις την φωνή, σαν τον πλούσιο, ελέησέ με, αποκλείεται τελείως να γίνει ακουστή.

    Λυπήσου τον εαυτό σου, πόνεσε την τόσο ταλαιπωρημένη μέχρι τώρα ψυχή σου. Δώσε δόξα στον Θεό για την αγάπη Του, δίνοντας την σημασία και την αξία που αναλογεί στο αίμα του Γολγοθά. Γιατί να φύγεις αμετανόητος; Γιατί ν΄ αφήνεις στον διάβολο να σε οδηγεί στον Άδη; Γιατί να διαλέγεις το αιώνιο σκοτάδι και τα βάσανα; Γιατί; Γιατί; Πάρε την απόφαση και πες: «Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό», και θα πάρεις τότε την απάντηση, «όποιος έρχεται σε μένα, δεν θα τον βγάλω έξω». Ο Θεός να σου μιλήσει!

Σχετικά άρθρα