Μια κραυγή από το Άδη

 

"Πέθανε δε ένας πλούσιος και θάφτηκε. Και μέσα στον Άδη, καθώς ύψωσε τα μάτια του, ενώ βρισκόταν μέσα σε βάσανα, βλέπει από μακριά τον Αβραάμ, και τον Λάζαρο στην αγκαλιά του κι αυτός, αφού φώναξε, είπε: Πατέρα Αβραάμ, ελέησέ με..." (Το Κατα Λουκάν Ευαγγέλιο 16). Η φωνή του πλουσίου, όταν βρέθηκε κάτω στον Άδη, δεν εισακούστηκε όπως μας λέει η ιστορία. Κι εκείνος ήρθε στον εαυτό του κάποια στιγμή, κι εκείνος έκραξε κλαίγοντας και παρακαλούσε, ελέησέ με, όμως η ευκαιρία που του δόθηκε όταν ζούσε σ΄ αυτή την ζωή είχε περάσει, τώρα ήταν αργά...

 

 

Η_αβεβαιότητα και ο φόβος για το μέλλον κρατάει τους Έλληνες πολίτες σε αγωνία, και αυτό γίνεται επί μήνες. Αν και αποφασίστηκε η οικονομική βοήθεια από την Ευρώπη, η οικονομική κρίση θα παραμείνει στο επίκεντρο. Για τον καθένα από μας σημαίνει περικοπές και θυσία. Έτσι, όλοι πρέπει να συμβάλουμε για το κοινό συμφέρον. Όμως, η κρίση δεν αγγίζει μόνο τον οικονομικό τομέα. Έχει και κοινωνικές διαστάσεις.

Η ερώτηση είναι, πως αντιμετωπίζουμε την κρίση, που μπορεί να γίνει μια κρίση στην προσωπική μας ζωή; Επίσης, μπορεί να έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας σε ανθρώπους που μας απογοητεύσανε ή που φταίνε για όλη αυτή την κατάσταση. Τι προσανατολισμό έχουμε; Που στηριζόμαστε; Χάνουμε την ελπίδα;

 

Ο σεισμός στην Αϊτή ήταν καταστροφικός με 7,3 Ρίχτερ. Το επίκεντρο βρισκόταν 16 χλμ μακριά από την πρωτεύουσα  Πορτ ο Πρενς. Το μέγεθος της καταστροφής είναι τεράστιο:  Χιλιάδες  θύματα, πτώματα στους δρόμους, κτίρια που έχουν καταρρεύσει. Η οσμή του θανάτου γίνεται ανυπόφορη. Και για τους κατοίκους που επιβίωσαν, ο αγώνας μόλις ξεκίνησε. Ο αγώνας για περίθαλψη, για πόσιμο νερό και για τροφή είναι απερίγραπτος. Η χώρα ήταν και πριν από τον σεισμό μια από της πιο φτωχές χώρες του κόσμου. Τώρα, το 80% της πόλεως έχει καταστραφεί. Είναι μια εικόνα «Αποκάλυψης».  Ο αριθμός των νεκρών μπορεί και να ξεπεράσει τους 200 χιλιάδες…

 

Κάποιος πλούσιος άνθρωπος είχε μια συλλογή από πίνακες γνωστών ζωγράφων. Είχε συλλέξει πίνακες σημαντικής αξίας του Πικάσο και του Van Gogh που στόλιζαν τους τοίχους της μεγάλης βίλας του. Όταν ήρθε ο χειμώνας, ένας πόλεμος ξέσπασε σ’αυτή την χώρα και ο γιος αυτού του πλουσίου έπρεπε να τον αφήσει και να πάει στον πόλεμο.  Μετά από λίγες εβδομάδες πήρε ο πατέρας την είδηση, ότι ο γιος του σκοτώθηκε στο μέτωπο.

 

Τον Ιανουάριο του 2000, ηγέτες του Charlotte της Βόρειας Καρολίνας, προσκάλεσαν το αγαπημένο τους «παιδί, Billy Graham, σε γεύμα που διοργάνωσαν προς τιμή του (O Billy Graham είναι τώρα 91 χρονών και πάσχει από τη νόσο Parkinson).
O Billy Graham αρχικά ήταν διστακτικός στο να δεχθεί λόγω της ασθένειάς του. Όμως, οι ηγέτες τού Charlotte του είπαν: «Δεν έχουμε σκοπό να αναλάβετε την εκδήλωση, απλά ελάτε και αφήστε μας να σας τιμήσουμε.
Έτσι ο Billy Graham δέχτηκε. Αφού ειπώθηκαν πολύ καλά λόγια για το πρόσωπό του, ο Dr. Graham ανέβηκε στο βήμα, και κοιτάζοντας τα πλήθη είπε: [...]

 

Ένας κόσμος χωρίς την αίσθηση της αφής θα ήταν ένας κόσμος δυστυχισμένος. Για σκέψου να μη μπορούσες να αισθανθείς μια χειραψιά, ένα χάιδεμα, ένα φιλί, τη ζεστασιά και πολλά άλλα. Η αφή είναι η πιο σημαντική αίσθηση με το πιο μεγάλο σε έκταση όργανο του σώματός μας. Και αυτό, γιατί δεν μας επιτρέπει μόνο να αισθανθούμε την επαφή με τον κόσμο γύρο μας, αλλά μας δίνει χρήσιμες και ζωτικές πληροφορίες για την κίνηση του σώματος μας, για τη Θερμοκρασία γύρω μας και για τυχόν πόνους. Έτσι, όταν μιλάμε για την αφή ως αίσθηση εννοούμε πέντε σωματοαισθητικές ποιότητες: Αίσθηση της πίεσης, της δόνησης και τρομώδους κίνησης, της θερμοκρασίας, της κίνησης του σώματος και του πόνου.