Καθώς ξημέρωσε ηλιόφωτη και ζεστή εκείνη η μέρα, όλα έδειχναν πως οι αντίπαλοι ετοι μαζόνταν για μια αποφασιστική τελική επιχείρηση. Ο Γαλλογερμανικός πόλεμος του 1870 βρίσκεται σε μια αποφασιστική καμπή. Οι Γάλλοι μειονεκτούν στρατηγικά και οι Γερμα νοί έχουν υποστεί σωστή αιμοραγία. Στο Σεντάν στις Αρδένες πάνω στο ποταμό Μεύση, έχουν παραταχθεί οι καινούργιες ενισχύσεις που μέσα σε μια κόλαση πυρός του πυροβο λικού και των δύο αντιπάλων έχουν αναπτυχθεί.΄Ολη τη νύχτα μια ασίγαστη μονομαχία πυροβολικού.΄Ηταν φανερό πως και οι δύο παρατάξεις ετοίμαζαν επίθεση.
Η 31 Αυγούστου στάθηκε μια σημαδιακή μέρα. Επιθέσεις και αντεπιθέσεις με σωρούς πτωμάτων όλη μέρα. Οι γερμανικές θέσεις μείνανε ακλόνητες. Γύρω από το μεσημέρι κά τω από ένα ήλιο που πυρπολούσε, οι Γάλλοι έδειξαν συμπτώματα κόπωσης. Είχαν ρίξει στην πρώτη γραμμή και τις τελευταίες εφεδρείες. Η γαλλική ανάπτυξη ήταν μεγάλη. Οι Γερμανοί θα επιχειρούσαν κατά το απόγευμα μια συστηματική προώθηση προς το αδυνατισμένο κέντρο του Ναπολέοντα Γ΄. Μια ελπίδα υπήρχε για τους Γάλλους: Να αναβάλουν το χτύπημα οι Γερμανοί για την επόμενη. Η νύχτα θα έδινε την ευκαιρία στους Γάλλους για μια σειρά από τακτικούς ελιγμούς.
Αλλά οι Γάλλοι νωρίς τ΄απόγευμα γνώρισαν μια πρωτοφανή σε ένταση και αποτελεσματικότητα δράση του πυροβολικού. Η γερμανική επίθεση δε θα αργούσε να ξεσπάσει πάνω στις αδυνατισμένες και αποδεκατισμένες γραμμές της στρατιάς του Ναπολέοντα. Oι Γερμανοί υπερτερούν όχι μόνο σε πυροβολικό και πλεονεκτικές θέσεις των τηλεβόλων τους, αλλά και σε άνδρες, αφού έχουν παρατάξει 220.000 στρατιώτες απέναντι σε 110.000 κουρασμένους Γάλλους.
Οι απώλειες είναι φρικιαστικές. Οι Γερμανοί αν και επιτιθέμενοι, χάνουν 9.000 άνδρες. Σκοτώνονται 17.000 Γάλλοι! Οι Γερμανοί θριαμβεύουν, αφού θα συλλάβουν 80.000 Γάλλους αιχμαλώτους, μεταξύ των οποίων και τον αυτοκράτορα, Ναπολέοντα Γ΄
Σύννεφα καπνού σκεπάζουν το πεδίο της μάχης. Η νύχτα άρχισε να απλώνει το πένθιμο σκοτάδι. Από παντού ακούγονται ουρλιαχτά αγωνίας και πόνου, από τους πληγωμένους και ετοιμοθάνατους. Μέσα σ΄ αυτή τη φρικιαστική κατάσταση που πολλές ψυχές έφευγαν για την αιώνιοτητα και πόσες-πόσες άλλες επικαλούνταν το θάνατο να βάλει τέλος στους πόνους τους, δύο Γάλλοι στρατιώτες κουβαλάνε στους ώμους τους ένα βαριά πληγωμένο συνάδελφο τους. Ανοίγουν δρόμο ανάμεσα στα φρικτά παραμορφωμένα πτώματα.
Αφήστε, αφήστε με, ψιθύρισε αργά με κόπο, ο πληγωμένος. Θα πεθάνω. Μη κάνετε τον κόπο. Ακούστε! Η σάλπιγγα!! Πηγαίνετε. Αφήστε με. Οι στρατιώτες με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησαν τον ετοιμοθάνατο συνάδελφο τους. Τον ακούμπησαν τρυφερά στη γη και τρέξανε στη γραμμή τους.
Πέρασαν λίγες στιγμές και πλησίασε τον ετοιμοθάνατο ένας νεαρός αξιωματικός ΄Εσκυψε δίπλα του. Θέλεις να κάμω κάτι για σένα; -΄Οχι ευχαριστώ τίποτα κύριε αξιωματικέ. Και προσπάθησε να τον χαιρετήσει.- Θέλεις λιγάκι νερό ; του είπε ξανά, φανερά συγκινημένος ο νεαρός αξιωματικός. -΄Οχι, όχι, ευχαριστώ. ΄Αλλωστε σε λίγο πεθαίνω. Εγινε σιωπή! Ο αξιωματικός κοίταξε τα ήρεμα χαρακτηριστικά του πληγωμένου στρατιώτη.΄Ωστε...τίπο τα, τίποτα δεν θέλεις να σου κάμω ; Θα μπορούσα να γράψω στους δικούς σου, στους φίλους σου, να τους πληροφορήσω για το θάνατό σου. Δεν έχω...κανένα για να του γράψετε, ψιθύρισε ο στρατιώτης. Και τα μάτια του πλημμύρισαν δάκρυα. Ανάσαινε βαριά.–Αφού επιμένετε, θα σας ζητήσω κάτι. στο σακίδιό μου θα βρήτε μία Καινή Διαθήκη. ανοίξτε την σας παρακαλώ στο 14 κεφ. του κατα Ιωάννη ευαγγελίου. Στο εδάφιο 27 μιλάει για ειρήνη. Ο στρατιώτης ήταν φανερό πως έχανε δυνάμεις. Κάμετε το κόπο να μου το διαβάσετε.
Ο αξιωματικός έσκυψε, πήρε κι άνοιξε το σακίδιο κι έβγαλε μια πολύ μεταχειρισμένη Καινή Διαθήκη.΄Εψαξε και βρήκε το εδάφιο. Κι έρριξε το βλέμμα του στο πρόσωπο του ετοιμοθάνατου που κείνη τη στιγμή φωτιζόταν από μια ακτίνα πίστης και ελπίδας. Γύρισε ο αξιωματικός το πρόσωπό του για να μη δει ο στρατιώτης τα δάκρυα του. Η ελπίδα κι η ειρήνη που έβλεπε σε τούτο τον στρατιώτη, του θύμιζαν τις τελευταίες στιγμές της μητέρας του. ΄Εσκυψε πάλι επάνω στο εδάφιο. Ω ! Μα ήταν αυτό το ίδιο που πρόφεραν τα χείλη της μητέρας του, τη στιγμή που πέθαινε ! Βαθιά συγκινημένος ο αξιωματικός, έκαμε μια πολύ δυνατή προσπάθεια να διαβάσει εκείνα τα λόγια του Ιησού Χριστού, "ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου σας δίνω. Εγώ σας δίνω, όχι καθώς ο κόσμος δίνει. Να μη ταράζεται η καρδιά σας, ούτε να δειλιά".
Αυτός, λοιπόν, ο αξιωματικός, να διαβάζει τώρα το ευαγγέλιο που τόσο είχε στη ζωή του περιφρονήσει; Οι άπιστοι φίλοι του τι θά λεγαν τάχα, αν τον έβλεπαν; Καταντράπηκε! Κοί ταξε το πρόσωπο του στρατιώτη. ΄Ελαμπε από χαρά κι ειρήνη! Και τούτη η ντροπή που τον είχε κυριέψει, διαλύθηκε αμέσως. Μια σκέψη τώρα διαπερνούσε το είναι του. Δεν είναι δυνατόν! Αυτό είναι πολύ αξιοσημείωτο! Στο ευαγγελίου πρέπει να υπάρχει κάποιο μυστικό, που εγώ δεν το ξέρω, Γιατί μια θρησκεία που δίνει μια τέτοια και τόση χαρά και ειρήνη σ΄ένα άνθρωπο που πεθαίνει, στα αλήθεια αξίζει να την γνωρίσει κανείς.
Ο στρατιώτης, λες και μάντεψε τις εσώτερες σκέψεις του αξιωματικού, σήκωσε κάπως το κεφάλι του και συγκεντρώνοντας τις τελευταίες του δυνάμεις είπε: Σας ευχαριστώ πολύ. Ναι έχω την ειρήνη αυτή. Σε λίγο θα είμαι με τον Σωτήρα μου. Ο Θεός ας είναι μαζί σας.
Σταμάτησε. Αλλά δεν είχε έρθει το τέλος. Με φωνή που έσβηνε είπε:- Φυλάξτε αυτό το βιβλίο. Αυτό με οδήγησε στον Χριστόν. Και θα οδηγήσει και σας. τα χείλη κινήθηκαν . Η φωνή έσβησε. Σε λίγα λεπτά παρέδωκε το πνεύμα στο Σωτήρα του και Κύριό του, Ιησού. Ο νεαρός αξιωματικός έκλεισε τα μάτια του νεκρού συνομιλητή του. Και για λίγα λεπτά βάλθηκε να κοιτάζει εκείνο το ταλαιπωρημένο πρόσωπο με τη διάχυτη γαλήνη και την υπερκόσμια ερήνη απλωμένη στα χαρακτηριστικά του.
Είχε καταλάβει. Πέρασε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από τη φάση της κατανόησης τού μηνύματος στην αναγνώριση της άθλιας κατάστασής του. Και ειλικρινά μετανόησε. Ντράπηκε. Μα τούτη τη φορά, για τον εαυτόν του. Πήρε το ευαγγέλιο. Κι΄ έτρεξε να προλάβει το λόχο του.
Αν δεν σκοτωθώ θα γνωρίσω και εγώ αυτή την ειρήνη! Το ίδιο σωτηριακό Αίμα του Σταυρού του Χριστού, που είχε συγχωρήσει και σώσει τον στρατιώτη, τώρα σώζει και τον αξιωματικό της διήγησής μας.
Στο στρατιωτικό νεκροταφείο, κοντά στο πεδίο της μάχης, ανάμεσα στους άλλους τάφους, κι ένας που στο ξύλινο σταυρό του, είχε γραφεί το όνομα του νεκρού στρατιώτη και το τάγμα του.
Ο φύλακας του στρατιωτικού νεκροταφείου, διηγόταν πως ένας κάποιος ανώτερος αξιωματικός, για χρόνια, ερχόταν και περιποιόταν ο ίδιος τούτο το τάφο. - ΄Ισως νά ναι παιδί του, σκέφθηκε ο φύλακας.
Μια μέρα ο ανώτερος αυτός αξιωματικός, έδωσε χρήματα και παρεκάλεσε το φύλακα, να σκαλίσουν πάνω στη ταφόπετρα: "Ζωή, σου γύρεψε και του ΄δωκες μακρότητα ημερών σε αιώνα αιώνος" Ψαλμός κα 4
Έχεις εσύ αυτή την ειρήνη ;