H οικονομική κρίση και ο πλούτος

Νόημα της ζωής Εμφανίσεις: 6955

Η οικονομική κρίση που ζούμε στις μέρες μας θεωρείτε η πιο σοβαρή κρίση της ιστορίας. Στο χείλος της κατάρρευσης βρίσκονται πολλές τράπεζες και εταιρίες. Παντού υπάρχει αμηχανία και απελπισία. Και όμως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ονειρεύονται να αποκτήσουν μεγάλο πλούτο σε ένα μικρό χρονικό διάστημα και εις βάρος των άλλων. Τι λέει όμως η Αγία Γραφή για την πλεονεξία;

Στο Ευαγγέλιο του Λουκά (12:16-21) διαβάζουμε: «Και τους είπε (ο Ιησούς) μια παραβολή, λέγοντας: Κάποιου πλουσίου ανθρώπου τα χωράφια καρποφόρησαν άφθονα· και συλλογιζόταν μέσα του, λέγοντας: Τι να κάνω; Επειδή, δεν έχω πού να συγκεντρώσω τους καρπούς μου. Και είπε: Τούτο θα κάνω· θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου, και θα κτίσω μεγαλύτερες, και εκεί θα συγκεντρώσω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου· και θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά αποταμιευμένα για πολλά χρόνια· αναπαύου, φάε, πιες, ευφραίνου. Και ο Θεός είπε σ' αυτόν: Άφρονα, αυτή εδώ τη νύχτα απαιτούν από σένα την ψυχή σου· όσα λοιπόν ετοίμασες, τίνος θα είναι; Έτσι θα είναι όποιος θησαυρίζει στον εαυτό του, και δεν πλουτίζει στον Θεό..»

 Για μέριμνα λοιπόν μας μιλάει η ιστορίας μας, και συγκεκριμένα την μέριμνα, πως να κάνουμε λεφτά, πως ν΄ αποκτήσουμε περιουσία. Και είναι αυτή η ποιο συνηθισμένη μέριμνα, εκείνη που περισσότερο που από κάθε άλλη, ανέκαθεν επικράτησε στην ζωή του ανθρώπου, πολύ δε περισσότερο σήμερα. Σήμερα που διατρέχουμε τους έσχατους καιρούς της ιστορίας, και που κατά τον λόγο του Θεού, οι άνθρωποι θα είναι εκτός των άλλων, και φιλάργυροι. (Β΄ Τιμόθεον 3:2) Μου φαίνεται και τον βλέπω, καθώς ανήσυχος ξυπνάει απ΄ τα χαράματα και αρχίζει και σκέφτεται, να ντύνεται βιαστικά, να ξεπορτίζει σαν κυνηγημένος για την δουλειά. Αν είναι υπάλληλος, σκέφτεται διαρκώς την αύξηση, τις υπερωρίες. Αν είναι έμπορος, να τον απασχολεί η διεύρυνση του κύκλου εργασιών, η κάποια καλοτυχία, που θα τον φέρει την μπάζα μια μέρα, την καλή όπως λέμε. Αν είναι γεωργός, νυχτοξεμερώνεται με την αγωνία της στροφής του καιρού, που μπορεί, ή να τον καταστρέψει ή να τον κάνει με μια μόνο ραγδαία βροχή, τον κατάλληλο καιρό, πλούσιο, βαθύπλουτο.

 

 

 

Μέριμνα, ατέλειωτη, και κατά την παραβολή μας, να και η βροχή, να και η καλοτυχία, να κι η μπάζα. Βουνά τα θερισμένα σπαρτά, η ξεχωμένη πατάτα, τα τρυγημένα σταφύλια, η μαζεμένη ελιά. Πανηγύρι, ξεφάντωμα, τρέλα χαράς κάναμε λεφτά, πολλά λεφτά, και τώρα, πως θα μαζέψου με την παραγωγή μας; Που θα τα βάλουμε; Πως θα τα προστατεύσουμε; Καινούργιες έγνοιες.

 

Μέχρι τώρα μας έτρωγε το σαράκι, να ‘ρθουνε, τώρα που ήρθανε, μας τρώει το σαράκι πως θα τα φυλάξουμε, να τα επενδύσουμε, να τα κάνουμε ποιο πολλά. Δώσ’ του λοιπόν, νέες αποθήκες, να βρούμε στέγαση καλή στο θησαυρό, να τον προστατεύσουμε από νέους κινδύνους. Σε λίγο, κάτι άλλο, να σκεφτούμε πως θ΄ αποκτήσουμε κι άλλα, και πάει λέγοντας.

 

 

 

Η μέριμνα σαν το σκουλήκι μας υποσκάπτει τα θεμέλια της ζωής μας, σαν τύραννος μας κρατάει σε σκληρή σκλαβιά, σαν φάρμακο υπνωτικό μας ρίχνει σε βαθύ ύπνο, και σαν δήμιος μας παραδίδει στον θάνατο. Τον πνευματικό και τον φυσικό θάνατο, τον θάνατο του εδώθε του τάφου, και τον θάνατο του εκείθεν του τάφου.

 

Δεν πρόλαβε ο εκατομμυριούχος της παραβολής μας, να πει στην ψυχή του, ψυχή έχεις πολλά αγαθά αποταμιευμένα, για πολλά χρόνια, αναπαύου, φάε, πιες, γλέντησε, που μια φωνή ήρθε να τον συνταράξει. Μια φωνή βροντερή σε ήχο, καθαρή σε λόγια, αποφασιστική σε σκοπό, ακούστηκε να του λεει: «άφρον, απόψε κιόλας, κάποιοι ζητούν την ψυχή σου, και όσα απόκτησες, τι θα τα κάμεις τώρα; (εδάφιο 20)

 

Φαντάζομαι την κρισιμότητα της ώρας εκείνης για τον πλούσιο, γιατί όχι, για τον καθένα, που σπαταλάει την ζωή του, για να θησαυρίσει για τον εαυτό του, και όχι για να πλουτίσει στη σχέση με τον Θεό, όπως λέει ο Χριστός στο εδάφιο 21.

 

Κλεισμένος σε ελάχιστα περιθώρια χρόνου, λίγες στιγμές του μένανε, στερημένος κάθε άλλης ευκαιρίας να σκεφτεί διαφορετικά, να ενεργήσει διαφορετικά. Περιτριγυρισμένος από ψηλά τοιχώματα, χωρίς ν΄ έχει μια σκάλα ν΄ ανεβεί. Αντικρίζοντας την οριστική απόφαση της καταδίκης του, απελπισμένος, φοβισμένος, χτυπώντας το κεφάλι του και κλαίγοντας. Αυτή θα ‘ταν η εικόνα του, την φοβερή εκείνη στιγμή, πιθανότητα να γλιτώσει δεν υπήρχε.

 

 

 

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στην περίπτωση του καθενός, που οι μέριμνες της ζωής τον υπνωτίζουν και τον οδηγούν τελείως άφτιαχτο και απροετοίμαστο, στην ίδια κρίσιμη ώρα, την ώρα που είναι αδύνατο ν΄ αποφύγει, την ώρα του θανάτου. Τότε, που όλα γι΄ αυτόν τελειώνουν, όσα μόχθησε ν΄ αποκτήσει τ΄ αφήνει πίσω του, και φεύγει γυμνός για ένα ταξίδι αγύριστο, για μια συνάντηση τρομακτική, με τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο.

 

Λέγεται, πως ένας εκατομμυριούχος, παράγγειλε μέσα στο φέρετρο που θα τον έβαζαν, να μην του σμίξουν τα χέρια, αλλά να τ΄ αφήσουν ανοιχτά, ώστε, όσοι θα περνούσαν από μπροστά του για το στερνό προσκύνημα, να βλέπουν, πως ο άνθρωπος φεύγοντας απ΄ την ζωή αυτή δεν παίρνει τίποτα μαζί του. Τίποτα δεν έφερε όταν ήρθε, τίποτα δεν παίρνει τώρα που φεύγει.

 

 

 

Φίλε που διαβάζεις τούτες τις αράδες, μην θεωρήσεις τυχαίο τούτο το μήνυμα που διαβάζεις, μην πεις, αυτά δεν με αφορούνε εμένα. Μην επιμείνεις να τρως τον περισσότερο χρόνο σου και την ικμάδα σου, για ν΄ αποκτήσεις λεφτά, μην συνεχίσεις ν΄ αδιαφορείς για τον Θεό και την αιώνια τύχη σου. Αν όλα είναι ασταθή και αμφίβολα στη ζωή, υγεία, λεφτά, δόξες, κάτι όμως είναι σίγουρο και αναπόφευκτο. Και αυτό είναι η στιγμή που θα σημάνει το τέλος της ζωής σου και την είσοδό σου στην αιωνιότητα.

 

Ο Θεός σ΄ αγαπάει, ο Υιός Του πτώχευσε για να πλουτίσει εσένα με μια σωτηρία απερίγραπτη, σε ωφελήματα τωρινά κι αιώνια. Με το αίμα του πλήρωσε για τις αμαρτίες σου, και με το Πνεύμα Του θέλει να σε σφραγίσει για δικό του και να σε κάμει σοφό. Στο πως να ζήσεις, στο πως να δαπανήσεις τον υπόλοιπο χρόνο σου, στο πως να πλουτίσεις εις Θεό.

 

Η αγάπη του θα σε φροντίσει για όλα. Η δύναμή του θα τα πετύχει όλα για λογαριασμό σου, κι εσύ θα ζεις όχι σαν τον πλούσιο, τον τρελό της παραβολής, που τον ένοιαζαν μόνο τα λεφτά, αλλά σαν εκείνον που έμαθε, πως ο αληθινός θησαυρός στη ζωή, είναι ο Χριστός .

 

Μην αναγκάσεις κι εσύ, με την πλεονεξία σου, τον Θεό να σου πει, άφρων, απόψε κάποιοι ζητούν την ψυχή σου, αλλά δώσε του την ευκαιρία, με την παράδοση της ζωής σου στον Χριστό να σε σώσει. Να σε κάνει πλούσιο με τα δικά του πλούτη, και όταν έρθει η μοιραία ώρα να φύγεις απ΄ τον κόσμο τούτο, να σου πει: «Εύγε δούλε, αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαρά του Κυρίου σου. (Ματθαίος 25:21)

 

 

 

Κι εσύ Πιστέ, που γεύτηκες τον πλούτο του Χριστού, πρόσεξε μην σε ξεγελάσει πάλι ο ψεύτικος πλούτος. Ζήτα πρώτα την βασιλεία του Θεού, κι Αυτός θα σου προσθέσει όλα τ΄ άλλα. Και αν αυτά τα άλλα, τύχη και είναι ποιο πολλά απ΄ όσα χρειάζεσαι, να ξέρεις πως, στα στέλνει, όχι για να βάλεις στην τράπεζα, όχι για να ΄χεις και άλλα ένα, δυο σπίτια, όχι για να χαρείς την ζωή όσα γίνεται ποιο άνετα, όσο γίνεται ποιο πλούσια, όχι. Στα στέλνει για να βοηθήσεις αδελφούς σου, για να βοηθήσεις τους σκοπούς του Θεού, να θυμάσαι ότι τα χρωστάς. Γίνε λοιπόν, ένας καλός οικονόμος του Θεού σε όσα σου εμπιστεύεται. Απόφυγε την μέριμνα, πράττε τον αγαθό και εμπιστεύου τον Κύριο σε όλα. Αυτός να σ΄ ευλογήσει προς δόξα Του. Άκουσε την φωνή του Θεού: Και όλη τη μέριμνά σας ρίξτε την επάνω σ' αυτόν, επειδή αυτός φροντίζει για σας. Α Πέτρου 5:7

 

Σχετικά άρθρα