Ο Αντώνιο Ναρίνο, ήταν ένας Κολουμπιανός επαναστάτης, που υπερασπίστηκε την ελευθερία της πατρίδας του. Διηγούνται, πως μια φορά, μετά από μια επίθεση εναντίον των Ισπανών, η οποία απέτυχε, βρέθηκε εγκλωβισμένος σε μια περιοχή, απ΄ όπου με κανέναν τρόπο δεν θα κατάφερνε να ξεφύγει. Το μέρος τού ήταν άγνωστο, και η σύλληψή του από τον εχθρό ήτανε θέμα χρόνου.
Σε αυτή την απελπιστική του κατάσταση, συνάντησε όλως τυχαία έναν Ινδό ο οποίος και ανέλαβε να τον οδηγήσει με ασφάλεια από έναν μυστικό δρόμο στην πόλη Πάστο.
Ο Ναρίνο, γεμάτος από ευγνωμοσύνη, δεν ήξερε πως να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του. Βγάζει από την τσέπη του το αστραφτερό, ολόχρυσο ρολόι του, και με όλη του την καρδιά το προσφέρει στον ινδό ευπατρίδη.
Έκπληκτικος ο ινδός, στην αρχή παρατήρησε το ρολόι με φανερή περιέργεια, που γρήγορα τη διαδέχτηκε φόβος και απέχθεια. Είχε ακούσει εξ΄ άλλου να διηγούνται τόσα μυστήρια για τους λευκούς. Ο Ναρίνο προσπάθησε να του εξηγήσει την αξία καθώς και την χρησιμότητα του μικρού εκείνου ρολογιού. Του έδειξε την κίνηση του δείχτη και έφερε το ρολόι στο αυτί του για να ακούσει το ρυθμικό χτύπο, τικ-τακ. Τελικά, άνοιξε το πίσω μέρος του ρολογιού μπροστά στα ορθάνοιχτα μα΄τια του ινδού, δείχνοντάς του τον εσωτερικό μηχανισμό με τα γρανάζια και τις αδιάκοπες κινήσεις τους.
΄΄Κουνιέται έτσι από μόνο του;΄΄ ρώτησε ο ινδός.
΄΄Ναι, μόνο που πρέπει κάθε μέρα να γυρίζεις έτσι το κλειδάκι, για να το κουρδίζεις΄΄.
Αυτό, ήταν πάρα πολύ. Ο ειδωλολάτρης ινδός, δεν μπορούσε να το ανεχθεί άλλο. Ένα πράγμα που κουνιέται έτσι μόνο του, που βγάνει κρότους, και που στο εσωτερικό του έχει τόσα μυστηριώδη πράγματα, δεν μπορεί παρά να είναι από τον Σατανά. Ίσως, σκέφτηκε, σ΄ αυτό το πράγμα μέσα να κρύβεται ένα κακό πνεύμα.
Με μια αστραπιαία κίνηση και με έξαψη οργής, άρπαξε το πολύτιμο ρολόι και το χτύπησε με όλη του τη δύναμη πάνω στο βράχο. Το πολύτιμο ρολόι, σκορπίστηκε σε πολλά κομμάτια.
Ήταν φανερό, πως ο ινδός αδυνατούσε να συλλάβει την αξία του πολύτιμου δώρου που του προσφέρονταν. Μάλιστα το παρεξήγησε πολύ. Γι΄ αυτό και συμπεριφέρθηκε έτσι. Η δεισιδαιμονία που γέμιζε την καρδιά του, δεν τον άφηνε να δει την πραγματικότητα.
Για μια τέτοια συμπεριφορά, έχει κανείς κατανόηση. Το χειρότερο είναι, πως πολλοί μορφωμένοι και πολιτισμένοι άνθρωποι της εποχής μας συμπεριφέρονται καθώς εκείνος ο ινδός. Αποδιώχνουν μια βασιλική χειρονομία, και δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν μια θαυμαστή προσφορά που η αξία της ξεπερνάει όλους μαζί τους θησαυρούς της Γης.
Η Βίβλος, που είναι ο Λόγος του Θεού, λέγει: ΄΄Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου μας΄΄. (Ρωμαίους 6:23).
Το χάρισμα, το δώρο, είναι κάτι που το παίρνουμε και δεν κοστίζει σε μας τίποτε. Το ίδιο είναι με τη Σωτηρία που ο Θεός προσφέρει στον αμαρτωλό άνθρωπο. Έχει μια ανυπολόγιστη αξία, όμως η αξία αυτή πληρώθηκε από τον Ιησού Χριστό, πάνω στον σταυρό του Γολγοθά.
Δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνομε, από του να δεχτούμε αυτό το δώρο που μας προσφέρεται.
Το δώρο αυτό, δεν αγοράζεται με ανθρώπινα μέσα, προσφέρεται μόνον από την αγάπη και το έλεος του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο απόστολος Παύλος φωνάζει: ΄΄Δόξα εις τον Θεόν, για την ανεκδιήγητη δωρεά του΄΄. (Β Κορ. θ΄ 15).
Πολλοί συνάνθρωποί μας πιστεύουν πως η σωτηρία της ψυχής αποχτάτε με τα καλά έργα. Δηλαδή, να προσφέρει κανείς για τις ανάγκες των άλλων, να εκκλησιάζονται, να είναι θρήσκος, κ.ά.
Αυτό όμως, είναι μια πολύ μεγάλη απάτη. Είναι ο Θεός που μας προσφέρει αυτό το ανεκτίμητο δώρο. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: ΄΄Κατά χάρη είσαστε σεσωσμένοι δια της πίστεως, και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρο, όχι από έργα, για να μην καυχηθεί κάποιος΄΄ (Εφες. 2: 8-9).
Ο Θεός μας προσφέρει τη Σωτηρία γιατί γνωρίζει ότι δεν είμαστε σε θέση μόνοι μας να την φτάσωμε.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός λέγει: ΄΄ Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, εκτός μέσω εμού΄΄.