- Aχ, λεει ο Μικροπωλητής. η τύχη μου δεν είναι καθόλου ζηλευτή. Είμαι υποχρεωμένος όλη την ημέρα να τρέχω στους δρόμους!
- Δυστυχώς λέει ο Σιδηρουργός. Μήπως εγώ ζω καλύτερα που είμαι υπο χρεωμένος να σκύβω συνεχώς πάνω από την φωτιά και με τα βαριά σφυριά στα χέρια;
- Ω, λέει ο Παπουτσής που επιδιορθώνει παπούτσια, ας ήμουνα ξυλουργός να εργάζομαι έξω στον καθαρό αέρα! Είμαι υποχρεωμένος να περνάω την μέρα μου σ΄ αυτή την παράγκα.
- Είναι πολύ δύσκολο, λέει ο Ράφτης, να σκύβει κανείς συνέχεια πάνω από την βελόνα του, τι τυραννισμένη ζωή!
- Και η δική μου λέει η υπηρέτρια. Να είμαι υποχρεωμένη να τρέχω πάντα πίσω από τις διαταγές της κυρίας μου!
- Αυτές οι υπηρέτριες. Τι πληγή λέει η κυρία. Πόσο δύσκολη είναι λοιπόν η ζωή μου!
-Οι επιχειρήσεις μου δεν πηγαίνουνε καθόλου καλά, λέει ο έμπορος, περνάει κανείς όλο του τον καιρό σε μια αχάριστη δουλειά!
- Τι επάγγελμα κι΄ αυτό λέει ο Συμβολαιογράφος. Να έχει κανείς πελάτες τόσο απαιτητικούς!
- Πάλι το τηλέφωνο, φωνάζει ο Γιατρός, να είσαι αναγκασμένος να βγεις από το ζεστό κρεβάτι σου. Θα προτιμούσα να ήμουνα εκατό χιλιόμετρα μακριά από εδώ για να κοιμάμαι ήσυχος.
Προσέξατε, όλοι αυτοί παραπονούνται για την δουλειά που κάνουν. Τι συμβαίνει; Τι φταίει; Είναι απλό. Δεν έχουνε την ειρήνη τού Θεού στην καρδιά τους. Η ειρήνη του Θεού, χαρίζει τελεία ικανοποίηση στο πνεύμα του ανθρώπου.
Αυτά που γράφουμε, γράφτηκαν στην αρχή του προηγούμενου αιώνα, αλλά, όπως βλέπουμε το ίδιο ισχύει και στην εποχή μας σήμερα. Κανένας δεν είναι ευχαριστημένος μ΄ αυτό που είναι. Η ζωή, όλοι διαπιστώνουν ότι έγινε δύσκολη, και οι απαιτήσεις γίνονται μεγαλύτερες. Αυτός που είναι, ό,τι είναι δεν είναι ευχαριστημένος, αυτός που έχει κάτι δεν είναι ευχαριστημένος και όταν του δοθεί αυτό που ζήτησε, πάλι δεν είναι ευχαριστημένος. ΄Ένας εργάτης την ώρα του διαλείμματος στην δουλειά του είπε στους άλλους εργάτες: «Αν είχα είκοσι χιλιάδες ευρώ θα ήμουνα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο». Εκείνη την ώρα περνούσε το αφεντικό του και τον άκουσε. Σταμάτησε αμέσως και φώναξε το ταμία του και του λέει «δώσε αμέσως είκοσι χιλιάδες ευρώ» σ΄ αυτόν τον άνθρωπο για να γίνει ευτυχισμένος. Ο εργάτης τα πήρε και ευχαρίστησε το αφεντικό του, αλλά δεν είχε πάει ούτε δέκα μέτρα πιο πέρα κι άκουσε τον εργάτη να λέει στους άλλους γύρω του. «Τι ανόητος που είμαι, δεν του έλεγα πενήντα χιλιάδες». Και το αφεντικό που τον άκουσε, γύρισε πίσω και του είπε, «το ήξερα πως δεν θα σ΄ έκαναν τα είκοσι χιλιάδες ευρώ, τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο, γιατί τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία.
Ο Απ. Παύλος γράφει στην Β Θεσ: γ 12 «Να εργάζεστε με ησυχία στην καρ διά σας. Και στην Εβρ.ιγ 5 γράφει: «Αρκείστε στα παρόντα». Και στην Α Θεσ. ε 15 «Πάντοτε χαίρετε. Αδιαλείπτως προσεύχεστε. Κατά πάντα ευχαριστείτε, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού».