Slide One

Λιγες στιγμες με την αγια γραφη

Slide One
Slide Two

Καινη Διαθηκη online

Slide Two
Slide Three
Slide Three
previous arrow
next arrow

Η αφή

 
Ένας κόσμος χωρίς την αίσθηση της αφής θα ήταν ένας κόσμος δυστυχισμένος. Για σκέψου να μη μπορούσες να αισθανθείς μια χειραψιά, ένα χάιδεμα, ένα φιλί, τη ζεστασιά και πολλά άλλα. Η αφή είναι η πιο σημαντική αίσθηση με το πιο μεγάλο σε έκταση όργανο του σώματός μας. Και αυτό, γιατί δεν μας επιτρέπει μόνο να αισθανθούμε την επαφή με τον κόσμο γύρο μας, αλλά μας δίνει χρήσιμες και ζωτικές πληροφορίες για την κίνηση του σώματος μας, για τη Θερμοκρασία γύρω μας και για τυχόν πόνους. Έτσι, όταν μιλάμε για την αφή ως αίσθηση εννοούμε πέντε σωματοαισθητικές ποιότητες: Αίσθηση της πίεσης, της δόνησης και τρομώδους κίνησης, της θερμοκρασίας, της κίνησης του σώματος και του πόνου.
Κάτω από την επιφάνεια του δέρματος υπάρχουν εκατομμύρια μικροσκοπικά σωματίδια διαφορετικού είδους, που λειτουργούν ως υποδοχείς. Κάθε είδους σωματίδιο έχει την ονομασία του, που είναι παρμένη από το όνομα του επιστήμονα που το ανακάλυψε, όπως σωματίδια «Pacini», «Meissner», «Μerkel» και «Ruffini» κτλ. Κάθε υποδοχέας αντιλαμβάνεται διαφορετικές εκφάνσεις της αφής. Σε ένα μόνο τετραγωνικό πόντο του δέρματος βρίσκουμε 6'000'000 κύτταρα, 5000 σωματίδια, 200 υποδοχείς πόνου, 25 υποδοχείς πίεσης, 12 υποδοχείς της κρύας Θερμοκρασίας και 2 υποδοχείς της ζεστής Θερμοκρασίας. Η διακριτική ικανότητα του δέρματος είναι διαφορετική σε κάθε επιφάνεια του σώματος, είναι δε ιδιαίτερα αυξημένη στις άκρες των δακτύλων.
Ψηλαφίζοντας ένα αντικείμενο έχουμε την ικανότητα να αναγνωρίσουμε ένα αντικείμενο και να δημιουργήσουμε μία άποψη για το μέγεθος και το σχήμα του. Αυτό γίνεται δυνατό μέσω των υποδοχέων στο δέρμα των δακτύλων μας. Η αίσθηση δεν είναι μόνο απαραίτητη για την αντίληψη του κόσμου γύρω μας, αλλά και για την αντίληψη και επιβεβαίωση πνευματικών αληθειών. Είναι ιστορικό γεγονός, ότι ο Ιησούς Χριστός έζησε στη γη μας, η δε Ανάστασή Του αμφισβητήθηκε πολύ και αμφισβητείται μέχρι σήμερα. Γι' αυτό, ο απόστολος Ιωάννης γράφει, ως αυτόπτης μάρτυρας στην Επιστολή του:
(Α’ Ιωάννη 1/1): «Εκείνο που ήταν από την αρχή, εκείνο που ακούσαμε, εκείνο που είδαμε με τα μάτια μας, εκείνο που τη Θέα του κοιτάξαμε και τα χέρια μας ψηλάφησαν, για τον Λόγο τής ζωής». O Ιησούς Χριστός λέει στους μαθητές Του, για να τους πείσει ότι δεν βλέπανε απλά ένα πνεύμα, αλλά τον ζωντανό Ιησού Χριστό με το ένδοξο, πλέον αναστημένο σώμα του: Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, ότι εγώ ο ίδιος είμαι. ψηλαφήστε με και δείτε. επειδή, ένα πνεύμα δεν έχει σάρκα και κόκαλα, όπως βλέπετε εμένα ότι έχω. Γιατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήθελε να Τον αγγίξουν και να ψηλαφήσουν τα τρυπημένα χέρια Του; Μήπως δεν έφτανε που Τον ακούγανε και που Τον βλέπανε; Θα πρέπει να ξέρουμε, ότι ο οργανισμός μας χρησιμοποιεί πάντοτε όλα τα αισθητήρια για να αξιολογήσει αυτό που αισθάνεται. Έτσι, όπως δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, έτσι δεν μπορεί ένας άνθρωπος να βρίσκεται μπροστά μας, να μιλάει, χωρίς να είναι ορατός ή χωρίς να μπορεί κανείς να τον αγγίξει. Επειδή τα αυτιά μας ή τα μάτια μας μπορούν με μια ψευδαίσθηση να μας ξεγελάσουν, είναι πιο πειστικό αν κάτι είναι χειροπιαστό. Η πιθανότητα να γίνουμε θύματα της ψευδαίσθησης μειώνεται, όταν όλα τα αισθητήρια συστήματα του οργανισμού μας μάς επιβεβαιώνουν αυτό που βλέπουμε ή ακούμε. Είναι σίγουρο ότι, αν ακούγανε οι μαθητές μόνον τη φωνή τού Χριστού, θα γίνονταν γρήγορα Θύματα του διαβόλου, ο οποίος θα τους έκανε να αμφιβάλουν. Το ίδιο Θα γινόταν, αν μόνο Τον έβλεπαν. Οι μαθητές είχαν, εκτός από την αίσθηση της όρασης, της ακοής, της αφής και μια πραγματική εμπειρία από την καθημερινή ζωή, ώστε να φύγει κάθε αμφιβολία από μέσα τους: O Χριστός έφαγε μπροστά τους, κάτι που δεν ήταν δυνατόν για ένα πνεύμα. O Χριστός δεν τους αφήνει περιθώρια για φιλοσοφίες και συζητήσεις. Ήταν και είναι πράγματι Αναστημένος. Έτσι, η πίστη μας στον Αναστημένο Χριστό δεν στηρίζεται σε αβέβαιες αναφορές κάποιων ανθρώπων.

Το γεγονός, ότι ψηλάφησαν τον Ιησού, δείχνει και τη στενή επικοινωνία και τις στενές σχέσεις των μαθητών με τον Χριστό. Για παράδειγμα, μπορείς να ακούσεις κάποιον από μακριά όταν φωνάζει, χωρίς να τον βλέπεις. Πρέπει όμως να πλησιάσεις πιο κοντά, για να αντικρίσεις το πρόσωπο που σου μιλάει. Για να το ακουμπήσεις, όμως, πρέπει να στέκεσαι πλάι του! Προσωπικές σχέσεις με τον Χριστό δεν γίνονται από μακριά! Δεν φτάνει να ακούσεις απλά για τον Χριστό ή να πηγαίνεις στην εκκλησία. Πρέπει να πας πιο κοντά για να Τον δεις: Πλησίασε και αντίκρισε τον σταυρό και δέξου το μοναδικό δώρο που σου χαρίζει ο Χριστός μέσω του θανάτου Του: Τη συγχώρεση των αμαρτιών, την Ανάσταση και την αιώνια ζωή! Ένα βλέμμα επάνω στον σταυρωμένο Χριστό φτάνει για να σωθείς από τον βέβαιο θάνατο και την κόλαση, έτσι όπως σώθηκαν οι Ισραηλίτες στην έρημο, όταν κοίταξαν με πίστη το χάλκινο φίδι που είχε στήσει ο Μωυσής στην έρημο. Όταν πιστέψεις και δεχθείς τον Ιησού Χριστό ως προσωπικό σου Σωτήρα στην ζωή σου, τότε θα νιώσεις αισθητά την παρουσία Του. Ο Ιησούς Χριστός στέκεται πλάι σου (αφή). Θα έχεις στενή επαφή μέσω της προσευχής και κοινωνία μαζί Του. Η ακοή, η όραση, η αφή και η κοινωνία (πρακτική εμπειρία) είναι σαν τα σκαλοπάτια που ανεβαίνει κάθε άνθρωπος, όταν αναζητάει μια προσωπική σχέση με τον Θεό. Ένα όμορφο παράδειγμα στην Αγία Γραφή είναι ο τελώνης Ζακχαίος, ο οποίος πρώτα άκουσε ότι, ο Χριστός Θα περάσει από την πόλη του. Όταν άκουσε, είχε την επιθυμία να Τον δει. Έπρεπε όμως να Τον πλησιάσει πιο κοντά και επειδή ήταν κοντός, ανέβηκε επάνω σε μια συκομουριά. Όταν τον είδε, πίστεψε στον Ιησού Χριστό και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά Του. Κατέβηκε από το δένδρο και Τον υποδέχτηκε (Αφή). Τότε ακολούθησε η πρακτική εμπειρία: O Ζακχαίος είχε τη χαρά να γευματίσει μαζί Του (Κοινωνία)! O σημερινός κόσμος αναζητάει την εμπειρία. Αν και ο Θεός δεν είναι ορατός, μπορεί να γίνει αισθητός. O απόστολος Παύλος είπε στο κήρυγμα του στην Αθήνα: «[...] για να ζητούν τον Κύριο, ίσως μπορέσουν να τον ψηλαφήσουν και να τον βρουν. αν και δεν είναι μακριά από κάθε έναν από μας ξεχωριστά» (Πράξεις των Αποστόλων 17/27). Πολλοί άνθρωποι δίνουν στη ζωή τους δόξα σε ψεύτικους Θεούς, όπως στον Θεό του χρήματος κτλ. Αναγκάζεται ο ζωντανός Θεός του ουρανού και της γης να μιλήσει μέσω του προφήτη Δανιήλ: «δοξολόγησες τους θεούς τούς ασημένιους, και τους χρυσούς, τους χάλκινους, και τους σιδερένιους, τους ξύλινους και τους πέτρινους, που δεν βλέπουν ούτε ακούν ούτε καταλαβαίνουν και τον Θεό, στου οποίου το χέρι είναι η πνοή σου, και στην εξουσία του όλοι οι δρόμοι σου, δεν δόξασες». Το χαρακτηριστικό των ειδώλων είναι ότι δεν έχουν την ικανότητα της αίσθησης: Δεν ακούν, δεν βλέπουν και δεν νιώθουν. 0 ζωντανός Χριστός όμως ακούει προσευχές, βλέπει το πρόβλημά σου και σε αγκαλιάζει.
 
H αίσθηση του πόνου
Είδαμε στην αρχή ότι, η ποιότητα της Αφής περικλείει και την αίσθηση του πόνου. O πόνος είναι ένα μεγάλο πνευματικό Θέμα και πολλοί θέτουν το ερώτημα, γιατί να υπάρχει άραγε ο πόνος στον κόσμο μας. Θέλω μόνον να αναφερθώ σε μία από στις πολλές εξηγήσεις, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του δέρματός μας με την ικανότητα της αίσθησης του πόνου. Η αίσθηση του πόνου είναι απαραίτητη για την προειδοποίηση κάποιου κινδύνου, όπως έγκαυμα, τσίμπημα, μόλυνση κτλ. Άνθρωποι που πάσχουν από μακροχρόνιο διαβήτη, με συνέπεια από νευροπάθεια των μικρών νεύρων, έχουν έλλειψη της αίσθησης του πόνου. Αυτό έχει καταστροφικές συνέπειες. Τέτοιου είδους ασθενών δεν αισθάνονται καθόλου πόνο αν πάθουν καρδιακό έμφραγμα ή αν χτυπήσουν το πόδι τους και πάθουν κάποια μόλυνση. Έτσι, ο αίσθηση του πόνου είναι, τουλάχιστον σε αυτή την ζωή, απόλυτα απαραίτητη για να μας προειδοποιήσει και να μας προστατέψει από κινδύνους που βλάπτουν την υγεία μας. Όταν ο Θεός επιτρέπει πόνο μες στην ζωή μας, τότε ας μη ξεχνάμε ότι αυτό μπορεί να μας βγει για καλό (Ρωμαίους 8/28). Φυσικά, υπάρχουν και άλλες αιτίες για την ύπαρξη του πόνου.
H αίσθηση της Θερμοκρασίας
Η αίσθηση της κρύας και ζεστής θερμοκρασίας, μία άλλη ποιότητα αίσθησης, είναι πάντα σχετική. Επειδή το σώμα κρατάει τη Θερμοκρασία του πάντα σταθερή, υπάρχει μία συνεχώς πολύπλοκη ρύθμιση. O εγκέφαλος (ο υποθάλαμος) ελέγχει και καθορίζει τη Θερμοκρασία. Όλοι οι υποδοχείς της Θερμοκρασίας δίνουν μέσω του νευρικού συστήματος πληροφορίες και ρυθμίζουν την κυκλοφορία των αγγείων, ιδιαίτερα των άκρων. Η Θερμοκρασία του σώματος ρυθμίζεται επίσης με τους ιδρωτοποιούς αδένες και με τη δραστηριότητα των μυών. Όταν κάποιο μέλος του σώματός μας είναι εκτεθειμένο στο κρύο, τότε τα αγγεία που τροφοδοτούν το συγκεκριμένο μέλος συσπώνται και κλείνουν προκειμένου να σταθεροποιηθεί η θερμοκρασία του σώματος. Αν κυκλοφορούσε όλο το αίμα σε όλα τα άκρα, τότε η Θερμοκρασία του σώματος Θα κατέβαινε αναπόφευκτα. Έτσι, σε ορειβάτες, παγώνουν τα χέρια και τα πόδια, ενώ το κεφάλι και ο Θώρακας παραμένουν ζεστοί για να επιβιώσουν. Μήπως και στην πνευματική μας ζωή, πρέπει να σταματήσουμε να τροφοδοτούμε όλες της επιθυμίες, όλες τις κοσμικές δραστηριότητες που μας κάνουν να γίνουμε χλιαροί; Μήπως πρέπει να αποκλείσουμε κάποια σημεία του σώματός μας από την κυκλοφορία για να μη πεθάνουμε πνευματικά; Ένα μέλος του σώματος, αν αποκοπεί από την κυκλοφορία του αίματος, νεκρώνεται. Γι' αυτό, λέει ο Ιησούς Χριστός κάτι, που στη σημερινή εποχή φοβίζει: «Και αν το χέρι σου ή το πόδι σου σε σκανδαλίζει, κόψ' τα, και πέταξέ τα από πάνω σου. είναι καλύτερο σε σένα να μπεις μέσα στη ζωή χωλός ή κουλός, παρά έχοντας δύο χέρια ή δύο πόδια να ριχτείς στην αιώνια φωτιά». Είθε να μη χρησιμοποιούμε τα μέλη του σώματός μας για την αμαρτία, που εύκολα μπορεί να μας περιπλέξει! O Θεός καλεί τους πιστούς, να γίνουν Θερμοί και να μη μείνουν χλιαροί (Αποκάλυψη 3/13). O Θεός ζητάει από κάθε άνθρωπο, να αγαπάει τον Θεό από όλη την καρδιά του, και από όλη την ψυχή του, και από όλη τη διάνοιά του (Ματθαίος 22/37). Έχουμε, άραγε, ποτέ μετρήσει την πνευματική μας Θερμοκρασία;
H αίσθηση της κίνησης
Τέλος, η πέμπτη σωματοαισθητική ποιότητα, είναι η αίσθηση της κίνησης και στάσης του σώμα¬τος, που είναι αναγκαία για τον προσανατολισμό. Οι υποδοχείς γύρω από τις κλειδώσεις δίνουν συνεχώς -μέσω του νευρικού συστήματος- αναφορά στον εγκέφαλό μας. Μπορούμε να έχουμε κλειστά τα μά¬τια μας, όμως ξέρουμε ανά πάσαν στιγμή τη στάση του σώματός μας. Ξέρουμε, έστω και αν βρισκόμαστε σε απόλυτο σκοτάδι, αν το χέρι μας είναι σφιχτό ή απλωμένο, αν το κεφάλι μας είναι στραμμένο προς τα δεξιά ή αριστερά κτλ. Κατά τον ίδιο τρόπο και με τον πνευματικό προσανατολισμό μας, σημείο αναφοράς είναι η Αγία Γραφή. Και αν βρισκόμαστε στο σκοτάδι ή σε κοιλάδα σκιάς Θανάτου, τότε το Πνεύμα του Θεού θα μας Θυμίζει τα λόγια του Θεού για να μη χάσουμε τον προσανατολισμό μας. Το δέρμα μας είναι, όπως καταλαβαίνουμε, ένα από τα κυριότερα όργανα του σώματος μας. O Θεός μάς έδωσε την ικανότητα της αφής για να αισθανόμαστε καλύτερα το περιβάλλον μας. Όταν κλίνεις τα μάτια σου και ψηλαφίζεις, μη ξεχνάς τι μεγάλο δώρο που σου χάρισε ο Θεός: την Αφή. Όταν έχεις κλειστά τα μάτια σου, να Θυμάσαι ότι, η πίστη σου στον Θεό δεν στηρίζεται σε αυτά που βλέπεις, αλλά στα αόρατα, στα αιώνια. Τα αγαθά και οι ευλογίες του Θεού, πολλές φορές, δεν φαίνονται άμεσα στη ζωή μας, όμως είναι αισθητά και μπορείς να τα ψηλαφήσεις. Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, έχεις αγκαλιάσει τον Ιησού Χριστό; Έως ακουμπήσει τα τρυπημένα χέρια του; Αν όχι, είναι τώρα καιρός, να το κάνεις με μια απλή προσευχή. Δέξου τον Χριστό ως προσωπικό Σωτήρα στη ζωή σου. O Χριστός λέει: «Πρόσεξε, στέκομαι στη Θύρα και κρούω αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου (Ακοή), και ανοίξει τη Θύρα (Όραση), θα μπω μέσα σ' αυτόν (Αφή), και Θα δειπνήσω μαζί του και αυτός μαζί μου (Κοινωνία)» (Αποκάλυψη 3/20).
 

Σχετικά άρθρα