Υπέροχο θα ήταν αν μπορούσε κάποιος να πιστεύει για κάποιον άλλον. Οι γονείς για τα παιδιά τους, τα παιδιά για τους γονείς, για τους συγγενείς μας και ούτω καθεξής. Ενα τέτοιο πράγμα δεν συμβαίνει στο φυσικό κόσμο. Δεν συμβαίνει με τα άλλα πράγματα και στην υπόλοιπη ζωή μας βεβαίως. Αρρωσταίνω π.χ. εγώ, δεν πίνει το φάρμακο η γυναίκα μου, ούτε τρώει για λογαριασμό μου, ούτε αναπνέει για να μη κουράζομαι εγώ. Ο καθένας ενεργεί για λογαριασμό του, γιατί ο καθένας είναι ένα άτομο και μια προσωπικότης ξεχωριστή. Φυσικά δεν καταργείται η αλληλοεξάρτησης, την οποία μερικές φορές παρεξηγούμε. Ιδιαίτερα με τα πράγματα του Θεού πρέπει να το τονίσουμε, ο καθένας είναι υπόλογος και εξηρτημένος προσωπικά από τον Θεόν.